Vandaag is de dag om een voetbalwedstrijd te kijken in Belo Horizonte. We hebben Alexander (de man van Simone) meegenomen zodat hij ook een keer een wedstrijd kan kijken in een stadium.

Rond 8 uur zijn we vertrokken uit São João del Rei richting Belo Horizonte. Wat zijn de wegen verbeterd zeg. Ongelofelijk. Het is ontzettend druk. Er zijn ontzettend veel toeristen in Belo Horizonte. De hotels zijn overvol hebben we begrepen. Ontzettend mooi om te zien dat er zoveel verschillende nationaliteiten samen in één stad aanwezig kunnen zijn zonder problemen.
De wedstrijd zelf was helaas niet heel bijzonder. Costa Rica vs Engeland bleef helaas 0-0. Los daarvan, is het natuurlijk altijd mooi om zo’n sfeer mee te maken in een stadium. Vooral tijdens een WK. We hebben enorm genoten.

Het mooiste vond ik toch wel dat Belo Horizonte een busbaan heeft aangelegd door de hele stad. Vroeger waren we allang blij dat de wegen te berijden waren. Rijden betekende vroeger vooral het ontwijken van gaten in de weg. Ze hebben enorm veel afgebroken om deze busbaan aan te leggen.

En dit is nou precies de paradox van het WK. Van de ene kant zie je dat er veel geïnvesteerd is in de wegen en in de bussen. Dit is echt vooruit gegaan.
Van de andere kant zie je dat dit (te)veel heeft gekost. Veel mensen zijn uit hun huis gezet om dit allemaal te kunnen opbouwen. Daarnaast zie je dat vooral de rijken, rijker worden. En dat de armen weg worden gestopt zodat de toeristen dit niet zien.

Stichting Nieuwe Generatie Brasil

Ik heb hier eerder over geschreven. Ik blijf van mening dat het goed is om zo’n WK te organiseren. Voetbal zit diep geworteld in iedere Braziliaan. Het is een hoop voor iedere Braziliaan om een grote voetballer te worden. Vanaf 3 à 4 jaar zie je dat kinderen op straat voetballen. Het is niet voor niks dat ieder WK de hele wereld verwacht dat Brazilië wereldkampioen wordt.
Maar de regering en de rest van de wereld moet niet zijn ogen sluiten voor de omstandigheden van de allerarmsten. Ook dit is “normaal” in Brazilië. De oplossing is niet om deze mensen weg te stoppen en dat we onze ogen hiervoor sluiten. We moeten ze de mogelijkheid geven om een toekomst op te bouwen. Dit kan alleen door ze een veilig onderkomen en educatie te geven zodat deze kinderen een kans krijgen om een zelfstandige toekomst op te bouwen zonder drugs en geweld. Stel je voor dat deze mensen de kans krijgen om hun creativiteit, om iedere dag weer te overleven, anders te gaan gebruiken?