Het is lang geleden dat ik een blog heb geschreven. Ruim twee jaar geleden. Veel te lang………. Maar dat wil niet zeggen dat ik het gedachtegoed van Stichting Nieuwe Generatie Brasil en de droom van Samuel en Laura minder ben gaan steunen. In tegendeel.
Ons bezoek aan Sao Joao del Rei
Van 18 tot en met 25 oktober ben ik voor de derde maal naar Sao Joao del Rei geweest. Deze keer heeft meer impact op mij gehad dan de voorgaande twee keren. Waarom? Dat is een moeilijke vraag omdat het bijna niet in woorden uit te drukken is waardoor je geraakt wordt.
Wat me raakt….
Lastig om te zeggen wat de meeste indruk heeft gemaakt. Misschien is het wel de gevangenis APAC waar we zijn geweest. De meeste gevangenissen in Brazilië zijn van water en brood en met heel veel personen in één ruimte. Deze gevangenis is anders. Mensen worden voorbereid op hun terugkeer in de maatschappij en bestaat uit twee gesloten afdelingen, een semi-open afdeling en een open afdeling. De gevangenis gebouwd onder leiding van dezelfde persoon die nu de vakschool voor Stichting Nieuwe Generatie Brasil aan het bouwen is. De gesloten afdelingen spreken voor zich. Wel bijzonder om te zien dat mannen die de meest afschuwelijke vergrijpen hebben gedaan, nu kettingen zitten te rijgen of hartvormige doosjes aan het schilderen zijn. We werden hier rondgeleid door iemand die nog tien jaar straf had te gaan. Daar moet je maar niet te veel over nadenken als hij je zo gedreven rondleidt. Binnen de semi-gesloten afdeling mogen de gevangen op het terrein werken, bijvoorbeeld in de keuken of in de bouw of in de tuin. Als je op de open afdeling zit, mag je zelfs buiten de gevangenis gaan werken. Eén van de gevangenen werkt ook aan de bouw van onze vakschool. Wel bizar, want van deze persoon weten we dat hij een ernstig delict heeft gepleegd. Toch willen wij hem die kans geven. Het is een harde werker die deze kans met beide handen heeft aangegrepen.
Wat zeker ook indruk gemaakt heeft is het bezoek aan een gezinnetje dat met zeven personen in een heel klein appartementje woont, Samuel heeft hier ook al over geschreven. Indruk maakt het feit dat ze trots zijn op wat ze hebben, dat een 17-jarige dochter probeert te studeren terwijl haar 14-jarig broertje volop in de criminaliteit zit. Een andere niet uit te wissen indruk is een man die iedere dag komt vragen of wij werk hebben omdat hij geen eten voor zijn kinderen kan kopen. Hoe lang zal het nog duren voor hij de criminaliteit in gaat?
Wat me ook heeft geraakt…………
Ook zijn we bij een houtbewerkingsbedrijf geweest. Dit bedrijf maakt mooie meubels, die verkocht worden door geheel Brazilië. De eigenaar van dit bedrijf is in het verleden opgevangen door de opa van Samuel, Klaas van de Raa en heeft nu een fantastisch bedrijf waar 20 mensen werken en waar hij een omzet maakt van ruim een miljoen reais per jaar.
Stichting Nieuwe Generatie Brasil
En dat is precies waar de droom van Samuel en Laura over gaat. Kinderen een veilige plek bieden waar ze zich kunnen ontwikkelen en kunnen leren, zodat ze later niet de (kinder-)criminaliteit in gaan en in de gevangenis belanden, maar een bestaan op kunnen bouwen en hun gezin van levensonderhoud kunnen voorzien. Met mijn laatste bezoek aan Brazilië is mijn bewondering voor de droom en het levensdoel van Samuel en Laura alleen maar groter geworden en steun ik ze van harte. Doet u mee?
