Ineens zijn we 5 jaar verder. 5 jaar geleden stonden Laura en ik bij de notaris om stichting Nieuwe Generatie Brasil op te richten.

Voordat ik hier verder op in ga, spoel ik nog verder terug. Naar 2001, het jaar waarin Laura en ik verkering kregen en ik ging solliciteren voor mijn eerste ‘grote’ baan. Ik weet het nog als de dag van gisteren en John waarschijnlijk ook.
John: “Samuel, waar wil je over een paar jaar staan als je verder bent in je carrière.”
Samuel: “U zou ervan staan te kijken wat ik ga antwoorden. Eigenlijk wil ik alleen maar hier komen werken om veel geld te verdienen, want mijn droom is om later naar Brazilië te verhuizen en ECHT belangrijk werk te doen, en dat is niet voor een verzekeringsmaatschappij te werken. Dus ik denk dat ik binnen een paar jaar op uw stoel zit om zodoende veel geld te hebben.”

Het is nooit zover gekomen dat ik de plek van John heb overgenomen (net niet ;-)), maar wat toen een droom was is nu werkelijkheid. Geen gemakkelijke weg en het lijkt eerlijk gezegd alleen maar moeilijker te worden. Een kleine terugblik van wat er in die 5 jaar allemaal gebeurd is:
• De geboorte van een van onze parels, Anna.
• Mijn familie en de familie van Laura vertellen dat we echt zouden gaan verhuizen naar Brazilië
• Arja, Hans, Henk, Fred en Jos bereid gevonden om een rol te spelen bij de organisatie van de stichting.
• Veel documenten opstellen om vast te leggen wat precies de doelstellingen waren van de stichting.
• Sponsors zoeken.
• Bestuursleden voor de stichting in Brazilië vinden.
• Stichting in Brazilië geopend.
• Op zoek gaan naar een terrein om te bouwen.
• Praatjes met van de Raatjes geïntroduceerd.
• Nieuw bestuur in Nederland introduceren met Arja, Mariëlle, Willem en Henk.
• Naast een druk gezinsleven en werk vaak reizen naar Brazilië.
• Afscheid genomen van Quint, daarna van Fokker en daarna van CBS.
• Huis verkocht.
• Nieuw gebouw neergezet om de vakschool te laten functioneren.
• Naamsbekendheid opbouwen in São João del Rei.
• Op zoek gaan naar mensen die mee willen helpen met de activiteiten van de vakschool.
• Inschrijvingen van de leerlingen.
• Gezinnen leren kennen.
• Gestart met de activiteiten van de vakschool.

We hebben zoveel gedaan dat ik nog heel lang door zou kunnen gaan met de lijst. De meesten van jullie weten dit door de vele BLOGs en VLOGs. Maar één ding is het meest bijgebleven. Dat is Afscheid, Afscheid en nog eens Afscheid. Dat is me het meest bijgebleven van de afgelopen 5 jaar. Voor mij, voor Laura en natuurlijk voor de kinderen. Naast vrienden, buren, collega’s is het triest om iedere dag je moeder, zus en neefjes te moeten missen. Vooral nu de zus van Laura zwanger is, is het merkbaar dat we zover zitten.
Het is geen makkelijke weg geweest en het is nog steeds niet makkelijk. Maar we mogen God dankbaar zijn voor alle zegeningen die Hij gegeven heeft. Dit kan alleen werkelijkheid zijn door een wonder, want menselijk gezien is het bizar wat in 5 jaar allemaal gebeurd is. Om door te gaan met wat we aan het doen zijn is er veel hulp nodig, maar voor vandaag is het goed om terug te kijken en dankbaar te zijn voor alle mensen die hielpen en helpen om dit prachtige werk te brengen tot waar het staat. Dit was nooit mogelijk geweest zonder de steun van vele maar echt vele mensen. Super bedankt en we bidden dat jullie rijk gezegend worden met alle hulp! Op naar de volgende 5 jaar ;-).