Op 25 november 2017 was ik getuige van de feestelijke opening (inauguratie) van de eerste gebouwen voor de Nieuwe Generatie (kinderen in) Brasil. Het gebouwencomplex vormt onderdeel van de locatie waar vanaf (februari) 2018 kansarme kinderen opgevangen zullen worden. Waar tieners een vak kunnen leren en de jongere kinderen veilig kunnen spelen en sporten; kortom waar deze kinderen ondersteund zullen worden in hun ontwikkeling.
Wat was de opening een feest! Een prachtige opkomst van kinderen en hun ouders uit de nabijgelegen achterstandswijk, diverse kerkleiders en enkele notabelen uit de gemeenschap. Ondersteund met muziek en voor een ieder diverse heerlijke hapjes. Ik had het geluk dat een tante van Samuel van de Raa naast mij ging zitten om alles te vertalen (ik spreek geen Portugees/ Braziliaans). Ik hoop dat alle online bezoekers aan het evenement het goed konden volgen, dan-wel dat ze desalniettemin een goed beeld hebben kunnen krijgen van de opening.
Maar wat een strijd en inspanning om zo ver te komen. Voor de buitenwereld lijkt misschien alles altijd “van een leien dakje” te lopen. Helaas is dat niet echt zo. De coördinatie van de bouwactiviteiten alsmede het begeleiden en vestigen van zijn gezin in Brazilië had duidelijk zijn tol geëist van Samuel. Het was een wonder dat hij er nog zo goed uit zag tijdens deze feestdag. We hopen en wensen hem en zijn gezin in de komende periode voldoende herstel en nieuwe energie toe. Want het echte werk – de opvang van de kinderen en het hun aanleren van een vak – gaat binnenkort beginnen. Nieuwe uitdagingen dus, die hij/wij niet zonder uw gebed en ondersteuning aan kunnen.
Het gebouw is groter dan wat ik mij op basis van de vele foto’s en via de VLOG’s had voorgesteld. De multifunctionele ruimte is echt groots en kan gemakkelijk ruimte bieden aan enkele honderden mensen. De eerste Zumba lessen van Meriëllen, de zus van Samuel, een week voor de opening, hadden dat al aangetoond. Daags voor de opening werd er ook nog de laatste hand gelegd aan de plaatsing van apparatuur in de keuken en het inbouwen van een kast in de aangrenzende winkel. Alles is echt goed doordacht en geweldig uitgevoerd. Menig andere zendeling was (heilig) jaloers op hetgeen tot stand was gebracht. En het fijne is dat ze er allemaal blij mee zijn dat dit werk er nu is.
Tijdens mijn verblijf heb ik ook kennis gemaakt met enkele gezinnen uit de achterstandswijk. Hun verhalen troffen mij zeer. Zelfs met de geringe mogelijkheden die ze hebben om hun kinderen naar de openbare school te sturen kunnen ze het niet redden om hun toekomst te verbeteren. Zo bleef mij het verhaal bij dat een bepaald gezin net genoeg heeft om de schoolboeken voor hun kinderen te verkrijgen. Maar dat deze boeken niet nat mogen zijn als ze de school bezoeken. Zijn hun boeken wel nat, dan worden de kinderen gewoon naar huis gestuurd! En zonder een soort schooltas is dat in de natte seizoenen onmogelijk. Gevolg is dat er in die periode veel schoolverzuim is. En door dat verzuim krijgen de ouders geen verklaring van de school dat de kinderen het onderwijs volgen. Gevolg is dat ze vervolgens “gekort” worden op hun bijstandsuitkering…. Hoe doorbreek je deze verkeerde vicieuze cirkels….
Om een beeld te krijgen van de problematiek in Brazilië, kregen we tijdens het bezoek gelegenheid om het “resocialisatie project” van de lokale gevangenis te bezoeken. Hier zitten ook enkele “vaders” van de kansarme kinderen. Het project biedt in heel Brazilië aan zo’n 6.000 mensen een kans om zich voor te bereiden op een beter leven na het uitzitten van hun straf. Dat is minder dan 1% van alle gedetineerden in dat land. Het project kent drie fasen. De gesloten afdeling, de semi gesloten afdeling en een open afdeling.
In de gesloten afdeling worden de gedetineerden op al hun handelingen gecontroleerd en bij te veel strafpunten teruggezet naar de “gewone” gevangenis met een nog veel harder regiem en vollere cellen. In de semi-gesloten afdeling zitten mensen die op het terrein van de inrichting mogen werken en in de gevangenis verblijven. Hier doen ze onder bewaakte omstandigheden ervaring op met werk en discipline, maar zijn uiteraard beperkt tot de mogelijkheden die hun geboden wordt op het terrein. De “gelukkigen” die in het open deel terecht komen mogen ook buiten het terrein van de inrichting werken, maar moeten verplicht elke avond in de gevangenis doorbrengen.
Het was de gedetineerden er alles aan gelegen om ons hun dankbaarheid kenbaar te maken. Door projecten zoals die van onze stichting kunnen hun kinderen normen en waarden leren alsmede een vak, waardoor hen hopelijk een soortgelijke ervaring bespaard kan worden.
Er is nog veel meer te verhalen over dit korte bezoek aan het project. Maar bij gelegenheid kunt u beter zelf eens gaan kijken. Dan word je bewust van de welvaart in ons eigen land en de geweldige kansen die we onze kinderen kunnen geven. En die kans op een betere toekomst gun ik elk kind…, u toch ook?!
