Enkele weken geleden, intussen al 7, het was net voor de coronacrisis die alles op z’n kop zette, ontving ik een brief van Mariana. Mariana is 12 jaar, is één van de kinderen op de vakschool én is ‘mijn’ Fund-a-Kid kindje. Super leuk om zo’n rechtstreekse brief met foto van haar te ontvangen! Ze schreef over haar droom om arts te worden, haar interesse in aardrijkskunde en geschiedenis en over haar liefde voor muziek. Ze schreef ook over haar school. Een school waar ze met veel plezier naartoe gaat, waar ze haar vrienden heeft, maar die bekend staat als de slechtste van de stad …. 

De coronacrisis slaat toe. Ik neem de tijd om haar terug te schrijven en vertel wat over mijn leven. Ik stop er ook een foto van mezelf bij en realiseer me in wat voor verschillende werelden we nu leven. Om corona een halt toe te roepen, werk ik in België verplicht thuis. Gaan zwemmen in het gemeentelijk zwembad zit er niet meer in en afspreken met vrienden is verboden. Hoewel ik hier meestal best wel mee kan omgaan, zijn er toch momenten dat het me frustreert. Dagen waarop m’n hoofd vol zit en ik het overzicht over m’n werk lijk te verliezen, zijn normaal typische momenten waarop ik denk: “tijd om het zwembad op te zoeken”, dat helpt nagenoeg áltijd. Dat kan nu niet en ik moet op zoek naar andere tools om zelf in balans te kunnen blijven. Maar ’s avonds staat er een bord warm eten voor me klaar, ik blijf van thuis uit gewoon aan het werk en ontvang elke maand mijn loon, via livestream volg ik bijna dagelijks sportlessen en met apps, (video)bellen en sociale media blijf ik wel in contact met m’n vrienden. 

Hoe is dat voor kinderen als Mariana? De school waar ze normaal naartoe gaat, al is het de slechtste van de stad, is gesloten. Zijn haar ouders nog aan het werk? Is er geld? Geld voor eten? Waarschijnlijk is het gezin van Mariana nu één van die gezinnen die compleet afhankelijk zijn van de voedselbedeling die de stichting dagelijks organiseert. Kinderen en jongeren kansen geven, dát is de missie. En nu betekent hen kansen geven, ervoor zorgen dat er te eten is. Slik. Dit is een gedachte die wel binnenkomt. Hoe voelbaar is het hier al om inperkingen te ervaren op je eigen vrijheid. Voor kinderen als Mariana gaat het over veel meer dan dat. Voor haar gaat het om inperkingen in haar kansen om zichzelf te ontwikkelen. 

Laat ons met z’n allen ons uiterste best doen om dit virus zo weinig mogelijk kansen te geven. Laat ons één front vormen, people all over the world. Laat ons solidair zijn en ieder op onze eigen manier proberen om kinderen zoals Mariana of andere kwetsbare mensen, ook in deze tijd kansen te geven!

Goede gezondheid, goede moed gewenst!

Steffi Deprez