De straten van Sao Joao del Rei zien er vreedzaam uit. De stad strekt zich uit en loopt op tegen een heuvel, waar de wegen stijl zijn. Op het hoogste punt ligt de wijk waar Laura en Samuél het project hebben opgestart. Je oog valt snel op moderne hoogbouw. Op het eerste gezicht, zie je niet zo veel bijzonders.
De appartementen zijn enkele jaren geleden toegewezen door de gemeente. Je mag er voor een symbolisch bedrag wonen. En daarmee is het met de ondersteuning wel zo’n beetje gedaan. Als je dichtbij de appartementen bent, zie je het werkelijke leven van de mensen. Je wilt er niet wonen… De kans dat jongeren verslaafd raken aan drugs, of in aanmerking komen met justitie of prostitutie is erg groot. Er zijn tienermoeders, ouders en jongeren die in de bak zitten voor kleine en grote misdaden. De nachtrust wordt standaard verstoord door herrie of ruzie. De kans op werk is nihil en als er al een gesprek over werk op gang komt dan eindigt dat wanneer duidelijk is dat de persoon uit deze wijk komt. Ze zijn er geplaatst, zodat niemand er last van heeft, ze voelen zich en zijn misschien ook wel de drop outs van de samenleving. In de kleine appartementen wonen grote gezinnen, waarbij ieder kind lang niet altijd dezelfde vader heeft.

Het is prachtig om te zien wat Laura en Samuel al bereikt hebben. Ruim 90 jongeren zijn ingeschreven op de vakschool van New Generation Brasil. Ze staan te springen om toegelaten te worden. Deze jongeren gaan in principe dagelijks ook naar een openbare school. In tegenstelling tot wat in Nederland gewoon is, krijgen de kinderen alleen ’s ochtends of ’s middags les. Alle niveaus door elkaar, met het doel om een afsluitend examen af te leggen, een onmogelijk doel voor veel van de leerlingen. De les bestaat voor het overgrote deel uit overschrijven en de klassen zitten vol, zodat er weinig of geen tijd is voor verwerking, automatiseren of begeleiding. Dat moet thuis gebeuren. Maar voor de kinderen uit de wijk is dat een vrijwel onmogelijke opgave, omdat ze thuis geen steun kunnen krijgen. In de appartementen is er geen rust, geen plaats, geen ondersteuning, geen kennis. Vaak is er huiselijk geweld, door alcohol of drugsproblematiek. En de schoolspullen die zijn er lang niet altijd, laat staan de boeken.

De vakschool biedt voor deze kinderen een fantastische oplossing. Ze kunnen voor- of na schooltijd op de vakschool terecht. Daar werken zij aan verschillende doelen. Belangrijk is de ondersteuning van het huiswerk, zodat de kans om te leren en de kans op een betere toekomst stijgt. Daarnaast wordt gewerkt aan de morele- en sociale vorming. Dat is hard nodig want veel kinderen groeien op in een wereld met gebrek aan kaders. Ook bestaat er voor de kinderen de mogelijkheid om andere dingen te leren, zoals kunst, sport, bakken en koken. Zeer belangrijk om later een manier te vinden om zelf hun geld te verdienen. Het schooluniform, verplicht op de vakschool, is bedoeld om kinderen te leren dat ze respectvol mogen omgaan met hun lichaam en zich niet hoeven te exposeren.

’s Avonds zijn er allerlei activiteiten zoals Zumba, Karate, Jiu Jitsu. De school is dan een centrum van veiligheid en activiteit. Anders zou de avond op straat worden doorgebracht. De mat voor waarop de lessen worden gehouden is al te klein, zoveel jongeren komen eropaf. “Moet je ze nu vechten leren? “, zou je denken. Maar in tegenstelling tot dat wat je denkt, leren de kinderen hiermee discipline, zelfbeheersing, vertrouwen en rust. Geweldig is het om te zien, hoe ze een kleine buiging maken en met respect aankijken naar hun leermeesters.
De ogen van de jongeren stralen als ze op de vakschool zijn. Ze worden daar gezien, hun leven heeft zin gekregen en als je dan in elk van die stralende ogen kijkt, dan zou je bijna het werkelijke leven van deze kinderen vergeten. Toen we de selfie van deze kinderen bekeken en moesten lachen om de stralende gezichten schoot het door ons heen. Elk van deze kinderen droeg een groot probleem met zich mee!